Mijn naam is Nadia van Delft. Samen met mijn paard Comingstar (ofwel Cosy) ben ik eigenlijk bijna elke dag wel te vinden in de bak van de Maasruiters.
Ik ben begonnen met paardrijden om mijn 3e. Toen kreeg ik mijn eerste shetlandpony, daar paradeerde ik trots mee rond door de wei. Op mijn 7e kreeg ik mijn eerste welshpony. Stuk voor stuk allemaal pony’s waar ik meer zand mee heb gegeten dan dat ik er geloof ik op zat. Van mijn pony Pride viel ik in één les er minstens 7 keer vanaf. En van mijn moeder leerde ik dan weer dat ik op moest staan en gewoon weer moest opstappen. Door haar heb ik geleerd door te zetten en nooit op te geven, hoe moeilijk of uitdagend sommige dingen ook zijn. En geloof mij: paarden kunnen je soms heel erg uitdagen. Dat maakt paardrijden ingewikkeld en tegelijkertijd de mooiste sport die er is.
Kampioenschappen gereden
Van dat vele bokken, steigeren, vallen en weer opstaan heb ik heel goed leren zitten. Uiteindelijk na een tijdje kon ik de rodeo’s uitzitten zonder er af te vallen. Op dat moment begon het technisch rijden en ging het steeds beter en beter. Dat ik zelfs met de pony, waar ik normaal 7 keer vanaf viel in één les, de kampioenschappen mocht meerijden. Ik begon met veel pony’s die niks konden en die ik zelf zadelmak maakte en ging opleiden.
Totdat ik op mijn 9e mijn pony Polleke kreeg, dat was een pony met veel meer ervaring, maar tegelijkertijd ook een hele grote pony waar ik eigenlijk nog te klein voor was. Deze pony heeft mij opgeleid, in plaats van dat ik een pony aan het opleiden was. Hiermee heb ik vele kampioenschappen gereden, prijzen gewonnen, heb ik bij het Rabobank Talententeam gereden, les gehad van o.a. Coby en Marlies van Balen en heb ik deze pony t/m het Z gereden.
Naast Polleke heb ik nog een aantal jonge paarden opgeleid en weer doorverkocht. Totdat ik op mijn 12e mijn eerste paard True Love (ofwel T.J.) kreeg, een hengst. En ook hier verklaarde mensen ons voor gek, zo’n klein meisje op zo’n groot paard. Dit paard heb ik zelf opgeleid t/m het Z2 niveau, waar ik mijzelf ook heb geplaatst in het Rabobank Talententeam. Daarnaast ben ik mijn moeder haar recreatiepaard gaan uitbrengen op wedstrijden. We hadden nooit hadden gedacht dat hij zo ver zou komen. En dat is dus de zwarte parel waar ik nu elke dag in Megen mee train en waar ik de punten bij elkaar heb om naar het ZZ-licht te gaan. Met hem reed ik ook in het Rabobank Talententeam en inmiddels geselecteerd voor de future group onder leiding van bondscoach Joyce Heuitink.
Topsportdroom valt volledig uit elkaar
Ik had nadat ik zowel mijn HBO als Universitaire studie heb afgerond, vorig jaar besloten een jong paard te kopen met veel potentie. Dat was Gazz, een 3 jarige Jazz x Houston, net onder het zadel. Een prachtig paard, maar wel met duivels bloed. Ook daar viel ik van af en stapte ik weer op, totdat ik helaas vorig jaar niet meer kon opstaan na een val. Hierbij heb ik mijn heup en bovenbeen gebroken en ben ik nu 2 keer geopereerd. Helaas hebben ze moeten vaststellen dat mijn heup aan het afsterven is en die beperking en pijn die ik voel, met paardrijden en in het dagelijks leven, ze dit niet kunnen verhelpen. Mijn topsportdroom valt dus volledig uit elkaar.
Toch probeer ik nu nog met Cosy te kijken tot waar ik kom en tot waar de pijn het toe laat. Paardensport is een levensstijl en dat geef je niet zomaar op, ik tenminste niet. Daarnaast geniet ik nog erg van het lesgeven aan de leden van de Maasruiters en omliggende dorpen. Ik ben blij dat Danique van Duijnhoven mij toendertijd gevraagd heeft haar les te geven en hierdoor heb ik een nieuwe passie ontdekt. Ik ben zo bevoorrecht geweest, dat ik zoveel heb mogen leren van echte topamazones en ruiters, dat ik het super vind deze kennis nu over te mogen dragen aan mijn lesklanten.
Nadia van Delft
Nadia van Delft
